Ναυτία και Ωχρά Σπειροχαίτη, νεαροί καταληψίες και παππούδες αναρχικοί, συναυλίες και συζητήσεις, αντιεμπορευματικά και άλλα τινά..!
.
Απόσπασμα – προδημοσίευση,
από τα επόμενα “Κολάζ της Βαλεριάνας”
( Λιβ Εριάνος )
.
…στην κατάληψη Αλκαμένους και Ταρσού, στην πλατεία Αττικής. (…) Εκεί όπου το κολεκτιβιστικό και ελευθεριακό πνεύμα της Ναυτίας, έμμεσα, θα συναντηθεί και θα μπολιαστεί με την αντίστοιχη αναρχική και αντιεμπορευματική στάση της Ωχράς Σπειροχαίτης -που στέκεται αλληλέγγυα στο συλλογικό εγχείρημα της Αλκαμένους.
Όσο παράδοξο και αν φαντάζει σήμερα εξαιτίας των -μουσικών και ιδεολογικών- διαφορών τους, Ναυτία και Ωχρά Σπειροχαίτη μοιράζονται και πάμπολλα κοινά χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό άλλωστε και εμπνέουν εξίσου το κίνημα, ειδικά εκείνες τις εποχές: πρώτα απ’ όλα γιατί πράττουν ότι λένε. Και δεν λένε αερολογίες! Πρόκειται για μουσικο-πολιτικές ομάδες που αυτοδιαχειρίζονται το έργο τους και δεν παίζουν σε μαγαζιά παρά μόνο σε κοινωνικές/πολιτικές εκδηλώσεις. Συμμετέχουν σε κοινωνικά εγχειρήματα και αγώνες ενώ παράλληλα προάγουν την συλλογική/κοινοβιακή ζωή και τις καταλήψεις.
Και ειδικά σ’ αυτό το τελευταίο, ένας απ’ τους πιο αγαπημένους μου συντρόφους στην Αλκαμένους δεν είναι άλλος από τον -16χρονο τότε- “υπηρεσιακό” μπασίστα της Ωχράς. Στις δυο και μοναδικές συναυλίες που θα διοργανωθούν στην κατάληψη θα συμμετάσχουν οι Ωχρά Σπειροχαίτη και οι Φράξια.
Μια από τις πολλές συζητήσεις για την διαμόρφωση μιας κινηματικής αντιθεαματικής / αντιεμπορευματικής στάσης ξεκίνησε τότε και μια από τις πολλές αφορμές της υπήρξε και ο συγκεκριμένος δίσκος (της Ναυτίας).
.
.
Για την ιστορία, το καλοκαίρι του 1996 πραγματοποιείται το Τριήμερο του Ράδιο Ουτοπία, στο Πάρκο Νέας Παραλίας στη Θεσσαλονίκη. Και αυτές οι δύο -υπό διαμόρφωση- τάσεις θα συναντηθούν και θα λειτουργήσουν αρμονικά στα πλαίσια του τριημέρου. Παράλληλα όμως θα δοκιμαστούν και σε διαλεκτικό επίπεδο σε δημόσια συζήτηση αλλά εκεί δεν θα καταφέρουν να συντεθούν. Χωρίς αυτό βέβαια να είναι και αυτοσκοπός, οι διαφωνίες είναι δημιουργικές και σε βάθος χρόνου η κάθε μια οργανωτική τάση θα δοκιμαστεί κοινωνικά. Και οι ζυμώσεις θα συνεχιστούν σε μελλοντικές δημόσιες εκδηλώσεις.
Στο συναυλιακό κομμάτι του Τριημέρου της Ουτοπίας, η Ανάσα Στάχτη και ο Πανικός
θα παίξουν μαζί με την Ωχρά Σπειροχαιτή και τη Σμέρνα, ενώ και η μπάντα του Δόκτωρ Δρακατώρ θα κάνει την παρθενική της εμφάνιση. Συνολικά όμως την παράσταση θα κλέψουν με τις ομιλίες τους δυο παππούδες αναρχικοί: ο Αμπέλ Παζ που θα αναφερθεί στις εμπειρίες του από τον Ισπανικό Εμφύλιο και ο Μπάρμπα-Γιάννης Ταμτάκος που θα εξιστορήσει τα γεγονότα των εργατικών εξεγέρσεων της Θεσσαλονίκης του 1936! Επ’ αφορμής της παρουσίασης της συλλογικής έκδοσης του βιβλίου “Ταξίδι στο Παρελθόν”.
.
.
Την ίδια χρονιά θα κυκλοφορήσει, χέρι με χέρι, και η “Διατάραξη Οικιακής Ειρήνης” από το “ Do It Yourself” label των μουσικών/συναυλιακών ομάδων της Villa Amalias. Και θα αποτελέσει την αφορμή για την συσπείρωση του D.I.Y κόσμου, όπου με συνελευσιακές διαδικασίες θα δουλέψει την παραγωγή του λόγου και του έργου του. Η “εκδοχή της αυτοοργάνωσης” θα συγκροτηθεί άτυπα ένα χρόνο αργότερα εξαιτίας της έκδοσης των CDs της Ωχράς και της Σμέρνας. Και με αυτές τις αφορμές θα συγκροτηθεί και ως “συλλογικότητα αναρχικών – αντιεξουσιαστών ενάντια στο εμπόρευμα και το θέαμα” ή αλλιώς ως “+τεχνία-”.
.
.
Στην ανοιχτή συζήτηση του τριημέρου θα συζητηθούν θέματα αυτοοργάνωσης και η κάθε πλευρά θα εκθέσει τις αντιλήψεις της. Παρόλα τα κοινά σημεία τους η μεγάλη και ανυπέρβλητη διαφωνία που θα προκύψει θα αφορά στο ζήτημα του χρηματικού αντιτίμου. Η συζήτηση ωστόσο θα διεξαχθεί με κινηματικούς όρους και όχι με όρους επιβολής και κυριαρχίας -που υπονοούν σήμερα οι ακαδημαϊκές προσεγγίσεις περί “σχίσματος” και “σκηνής”. Εδώ άλλωστε μιλάμε για κίνημα και όχι για …κάμπινγκ!
.
(συνεχίζεται)
.
.
.
.
Valeriana's fanzine 